Sabah

Bahar'dan kaçmış bir gün 

Subat iste şubatın sonları 

Şubatının soğuğu 

Dışarı aydınlık dışarı karanlık 

İçim karanlık içim karanlık 

Kum dolmuş ruhumun gözlerine 

Görmüyor sonrasını 

Kehanetlerim kesilmiş

Mütevazı bir vazgeçmiştik var 

Orda bi yerlerde yaşamadığım hayatlarım

Bazen koş gel bana yasa beni diyor

Bazen bir daha kırılmamak icin vazgeçiyor benden 

Bir cumartesi.

Bir soguk bira, es dost biraraya gelme gunu 

Karanlik perdeleri aralama günü 

Ama diyor ki birşey; 

Vazgeç ! 

Savaşma artık hayatla yasamaya çalışmakla!

Sen kaybedensin.

Sen mutluluklarla bezenmiş bir kahrolussun.