sebebi

Belli değil. Hiç ilerlediğimi sanmıyorum. Aynı aptalca duyguları taşıyorum içimde. Bendeki başkalaşma, gelişme biçiminde olmuyor. Olduğum gibi kaldım ben. Aptallar gibi büyümedim. Biraz ağırlığım arttı o kadar.

Yaşamın ucuna yolculuk...

''Birden ona herşeyini vermek istiyorsun.Çocukluğunu,yorgunluğunu ve bu seyahatin içine doğru aradığın sonsuzluğu.Tenini.Kendini.Böyle bir tenden hiçbir şey algılayamayacağını biliyorsun.Ama o sana başkalarını da anımsatmayacak.Yabancı biri olarak da kalmayacak yalnız.Ya da herkes kadar yabancı kalacak.Ancak geceden kaçmış olacaksın.Kendinden,birlikte yaşamanın bu denli güç olduğu kendinden kaçacaksın.Bir insan çıplaklığında ve yabancılığında algılayacaksın.''

yaşadıklarımdan öğrendiğim hiçbir şey yok

gitmek istemediğin şehirlerden geliyorum geceleri. rüyalarında kuruyan nehirlerden geliyorum. bir kaplumbağanın kalbiyle geliyorum. bir kaplumbağanın kalbini sökersen o kalp bir saat daha atar. bir dere elli sene sonra taşar bir telefon yüz yıl çalar. ne öğrendik bu aşktan: insan bir gün herkesi unutabilir. o zaman hayaletlere inan çünkü onlar hep dokunabilir.

Bırakılmışlık.

Ağaçların tepeleri görünüyor. Bugünlerde yavaş yavaş çıplaklıklarından sıyrılmaya çalışan ağaçların. Zaman zaman kendimi tüm insanlıktan daha güçlü duyuyorum, ama kendimi aynı anda çıplaklıklarından sıyrılmaya çalışan ağaçlar kadar da bırakılmış duyuyorum. Özellikle ben'in, ben'i bıraktığı anlarda. Ya da ikisi bütünleştiğinde. Ve birdenbire, şimdiye dek hiç algılamadığım bir duygu gelip beni buluyor. Bırakılmışlık.

Charles Bukowski den den den

Bazıları Delirmez

bazıları hiç delirmez

ben, bazen koltuğun arkasında

3-4 gün boyunca yattığım olur

orda bulurlar beni

melaikeymiş derler

sonra gırtlağımdan aşağı

şarap döküp

göğsümü ovarlar

yağ serperler üzerime

sonra kükreyerek kalkarım

atıp tutar, köpürürüm

onlara ve evrene küfreder

bahçeye kadar kovalarım

sonra kendimi çok iyi hisseder

tost ve yumurtanın başına otururum

bir şarkı mırıldanıp

aniden

pembe besili bir balina gibi

sevimli olurum

bazıları hiç delirmez

ne korkunç hayat sürüyorlardır

allah bilir

Charles Bukowski